Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Overige verhalen // Ontvoerd deel 3- Zwembad
De eerste resultaten
Terwijl de meiden om de beurt onderzocht werden, stroomden de gegevens bij het kantoor van de wezens binnen. Sheila had van Astrithr te horen gekregen dat de meiden het goed maakten, al waren José en Esther niet van plan zonder elkaar mee te werken, dus die mochten bij uitzondering tegelijkertijd onderzocht worden. Een tweeling hadden ze daar nog nooit gehad en aangezien er wel plek was, konden ze net zo goed bij elkaar blijven.
Dat moest Sheila nu met haar meesters en meesteressen bespreken.
‘Sheila, jij bent van mening dat we de tweeling niet uit elkaar moeten halen?’,’ vroeg een meesteres. Sheila antwoordde dat het wat haar betreft beter was van niet. ‘Ziet u’, begon ze, ‘een tweeling zoals Esther en José is emotioneel zeer aan elkaar gehecht en ze hebben een soort onzichtbaar contact met elkaar. Ze voelen vaak wanneer de ander ongelukkig is of pijn heeft. Met uw permissie stel ik voor ze in ieder geval voorlopig bij elkaar te houden. Daar is misschien voor u een voordeel uit te halen, omdat tweelingen bij u niet veel voorkomen. Bij ons zijn tweelingen niet een fout van de natuur, maar iets bijzonders. Het zou zonde zijn deze meiden te scheiden, want zelfs al worden ze gedwongen, dan nog heeft dat een te groot negatief effect op de experimenten. Als laatste zou ik u er graag aan willen herinneren dat zij soms ook seks met elkaar hebben, wat zelfs op Aarde taboe is. Het zijn geen broer en zus, dus ze kunnen toch geen kinderen van elkaar krijgen die dan gehandicapt ter wereld komen. Dus voor de experimenten kunt u nu ook onderzoeken hoe een vrouwelijke tweeling seks met elkaar heeft.’ Sheila’s meesters en meesteressen hadden kort overleg en gingen akkoord met het voorstel.
Zoals altijd zaten haar meesters en meesteressen in het donker en Sheila in het licht. ‘Sheila, je bent al een lange tijd bij ons en je hebt ons enorm geholpen met de experimenten. Zoals je nu ook met vijf nieuwen tegelijk kunt werken, dat vinden we een hele prestatie. We weten dat mensen heel flexibel zijn en zich snel aan kunnen passen, maar toch doe je heel goed werk. We vinden dat we je moeten bevorderen, maar je was al hoofd van intake, dus gaan we je een andere taak aanbieden met een hogere rang. Je vindt het mooi om met de mensen om te gaan en dat doe je heel goed. Beter dan verwacht zelfs, dus vanaf morgen ben je hoofdopzichter en ben je verantwoordelijk voor alle meisjes en vrouwen die hier binnen komen. We vinden ook dat je voortaan overal mag gaan en staan waar je wilt buiten dit schip. We kunnen je niet missen, dus we verwachten wel dat je tijdens je diensten hier weer bent. We gaan je niet meer iedere minuut volgen, maar kunnen wel zien waar je bent als we je nodig hebben.’
Sheila wist niet wat ze hoorde. Ze was bijna verslaafd geraakt aan het werken met de meisjes die hier kwamen en nu kon ze eindelijk persoonlijke assistentes krijgen, met wie ze haar eigen experimentjes mocht uitvoeren. Wanneer ze nu op haar kamer zou komen, zouden haar assistentes een warm bad klaar hebben staan en mooie lingerie uitgezocht hebben. Nu had ze onbeperkte keuze. Dankbaar boog ze nederig haar hoofd. ‘Dank u zeer meesters en meesteressen. Ik zal u niet teleurstellen!’
‘Weet je al wie jouw assistentes worden?’, vroeg een meesteres.
Sheila gaf aan dat Anouk in ieder geval haar persoonlijke assistente zou moeten worden en ze had graag José en Esther erbij. ‘Ik ben me zeer bewust van de risico’s en dat u liever geen beginnelingen als assistentes wilt hebben, maar er zijn niet zoveel leuke meiden die ik wil hebben. Het is uiteindelijk een taak voor altijd en als ik ze met mijn ervaring kan begeleiden, zullen ze het vlot leren verwacht ik en voor u is het dubbel winst’, antwoordde ze. De meesteres wou weten hoe Sheila daar zo zeker van wist. ‘Omdat ik toezicht houd op hun vorderingen en de experimenten en daarnaast kunnen ze het vak van slavin in de praktijk leren. Ik heb nog nooit met tweeling meisjes gevreeën en ik kan me ook vrijwillig op de sensors aansluiten als ik met hun vrij. Dan hoeft u de sensors van mij niet los te koppelen van het systeem en komt er mogelijk nog meer nuttige informatie binnen. En in mijn functie hoefde ik niet zoveel vocht af te staan, maar ook dat wil ik vrijwillig weer doen, als ik de tweeling mag gebruiken,’ legde ze uit. Ze had totaal niet verwacht dat het zou mogen, maar ze kreeg te horen dat ze het in overweging zouden nemen. ‘Je krijgt morgen wel uitslag en je mag dit niet aan de meisjes laten weten. Begrepen?’
Sheila knikte en maakte een buiging toen ze opstond.
Ze had alle reden vrolijk te zijn en besloot een kijkje te nemen bij de meiden, die nu waarschijnlijk wel klaar zouden zijn met hun onderzoekjes.
Toen ze bij het laboratorium aankwam, hadden de meiden net hun nieuwe uniformen aangetrokken. Alle kleding was hier gemaakt om sexy te zijn en hoe hoger de status van een meisje, hoe meer lingerie en andere mooie kleren ze in vrije tijd mochten dragen. Vrije tijd was ook afhankelijk van iemands status. In het begin was er een week gewenning en training, waarna zo’n meisje lange dagen in een ander laboratorium doorbrachten en ’s avonds soms met een man seks moesten hebben, maar vaker met vrouwen. De tederheid van een vrouw was niet na te bootsen, maar de penetratie van een man kon ook met dildo’s en andere apparaten nagebootst worden. Daarbij was het voor de onderzoeken beter dat het vaginale vocht van een meisje niet vermengd raakte met het zaad van een man. Daarvoor zaten er teveel belangrijke stoffen in het vaginale vocht. De wezens waren dol op het vocht en ze waren er in geslaagd om het na te maken, maar er was altijd echt vaginaal vocht nodig om het lekker te laten smaken. Van de handjevol mannen die er rondliepen, werd het sperma bewaard en gebruikt om cocktails van te maken. Dat was dan wel weer een delicatesse voor vrouwen, die vonden dat het beter was voor de seks.
De meiden waren blij dat Sheila er weer was; dat was tenminste nog iets vertrouwds in deze vreemde omgeving. ‘Zo, dames’, begroette Sheila de meiden, ‘ jullie zijn klaar voor vandaag zie ik? En passen de kleren goed?’
Kirsten was nog bezig haar kousen aan te trekken en de anderen stonden zichzelf en elkaar te bekijken. Het beginners uniformwas eigenlijk niets meer of minder dan het bekende schoolmeisjes-uniform. Een wit bloesje met een klein stropdasje, een donkerblauw rokje wat in dit geval vrij mini was en witte kanten sokjes. Onder het bloesje droegen ze een vrij simpel, maar mooi kanten topje en onder het rokje droegen ze een witte string, waarvan het kruisje wat vreemd aanvoelde.
‘Het valt me niet tegen, maar deze string is zeker van een aparte stof gemaakt, want het voelt nogal vreemd’, zei Kirsten toen ook zij klaar was met aankleden.
Sheila knikte. ‘Dat klopt wel, want hoewel het zeker in het begin bijna niet te zien is, zit er een soort van inlegkruisje in, waardoor vocht opgenomen kan worden. Als je meer ervaren bent en niet dwars bent, zoals de meeste nieuwkomers, dan krijg je losse inlegkruisjes en speciale tampons. Met deze broekjes voorkomen we dat je het weggooit. Morgen in de klas krijg je wel meer te horen; nu moeten jullie een chip halen en op mijn PDA inloggen. Daarna kan ik jullie meenemen naar het zwembad’, antwoordde ze.
De meiden gingen met Sheila mee naar een andere ruimte, waar Anouk wederom verscheen en hen een kleine injectie gaf. ‘Het valt me mee dat we eerst een verdoving krijgen’, merkte Marjon sarcastisch op. Sheila en Anouk keken elkaar glimlachend aan. ‘Dit was geen verdoving, maar de daadwerkelijke injectie van de chip’, zei Sheila. ‘Kom, leg je rechterpols maar op mijn PDA. Als je een piep hoort, is het in orde.’
Eén voor één activeerden ze hun chip en liet Sheila zien wat zij allemaal te weten kon komen via die chip. ‘Kijk, bovenaan mijn scherm zie ik de naam, met daaronder je geboortedatum, bloedgroep en eventuele bijzonderheden, zoals allergieën. In de linkerkolom zie je de datum gecodeerd staan vanwege de tijdsverschillen tussen binnen en buiten en rechts staat wat je taken voor die periode zijn. In het groen staat alles wat gedaan is, zoals hier de medische onderzoeken en het chippen en rood is wat nog moet gebeuren. Ik krijg per dag een overzichtje van wie wat moet doen. Anouk en de andere assistentes zien dat ook en regelmatig delen we de informatie. Als het moet, kunnen we het ook live volgen in ons kantoor, maar dat zou ons alleen maar van het werk houden. Wanneer we onze administratie bijwerken, komen we in het kantoor bij elkaar en kunnen we meekijken om op de hoogte te blijven’, legde ze uit.
De meiden vonden het best interessant en vergaten bijna dat ze hier niet vrijwillig zaten, wat Marjon dan ook naar voren bracht. Anouk legde een hand op haar schouder. ‘We snappen dat het allemaal raar en eng is, maar we weten wat jullie anders te wachten zou staan. De Aarde wordt er ook niet beter op en jullie familie merkt niet dat jullie zo lang weg zijn. Na een maand krijgen jullie de gelegenheid weer even terug te gaan om hen te vertellen dat jullie in het resort gaan werken. Er zit wel een “MAAR” aan vast: indien jullie niet goed meewerken aan jullie basisopleiding, dan zitten er daarna geen feestjes of gezellige uitjes meer in. Als jullie goed meewerken, kunnen jullie een paar dagen per week vrij krijgen en zelfs echt in het resort werken.’
Marjon’s gezicht klaarde direct op. ‘Je bedoelt dat we niet voor eeuwig hier zitten?’, vroeg ze. Sheila onderbrak haar. ‘Morgen wordt daar wel meer over verteld.’ Anouk knipoogde naar Sheila, voordat ze met elkaar naar het zwembad gingen. De meiden vonden het maar raar dat ze eerst een uniform aan moesten trekken, terwijl ze naar het zwembad gingen. ‘Laten we maar niks zeggen, anders verpesten we het nog voor onszelf. Er zal wel een logica achter zitten…’, fluisterde Esther.
Ze liepen achter Sheila aan door een paar gangen, waarbij links en rechts meer kamers te zien waren. Wat er achter zat werd ze niet helemaal duidelijk, maar Sheila gaf wel aan dat die kamers toegang gaven tot andere locaties. Wat ze daarmee bedoelde vertelde ze niet.
Ze kwamen bij een grote deur die geruisloos in de muur verdween en kwamen in een kleedruimte uit. Sheila opende een kast, waar zilverkleurige badpakken in hingen. ‘Voor ieder zijn er drie badpakjes; jullie namen staan wel in het label en de code die je ziet moet je scannen met je implantaat in je pols. Dan weet de kleedster dat jullie de pakjes ontvangen hebben. Ik kijk ondertussen of de baadster al aangekomen is, want jullie liggen een half uur voor op schema’, legde ze uit en zoals steeds het geval was, liet sheila er geen gras over groeien en was om de hoek verdwenen voor ze goed en wel beseften dat ze zich moesten omkleden.
‘Kijk, er zijn kluisjes met onze namen er op. Ik denk dat we onze spullen hier in kwijt kunnen’, merkte Heidi op en ze wees naar de muur achter haar, waar doodnormale kluisjes waren, met allemaal namen er op.
Toen ze de hoog opgesneden badpakken aangetrokken hadden, bekeken ze de namen die op de kluisjes stonden. Dat waren er vijftig, dus redeneerde Heidi dat er ook zo’n vijftig meisjes moesten zijn. ‘Ik ben benieuwd of we die ooit nog ontmoeten, of dat we te weten komen wat er met ze gebeurd is..’, vroeg ze zich af.
‘De meesten zullen jullie vanzelf ontmoeten. En jullie blijven maar denken dat dit een strafkamp is, terwijl het tegenovergestelde juist waar is. Details horen jullie morgen wel tijdens de les, maar als jullie eenmaal gewend zijn valt het best mee. Veel meiden zouden jaloers worden op zoveel seks en mooie kleren en wat te denken van een leven zonder mishandeling?’, sprak een onbekende stem. De meiden keken verschrikt op en zagen een vrouw in een schitterend wit jurkje met gouden stiksels staan, die hen goedkeurend opnam. Het jurkje had goudkleurige knopen, zwart met goud omrande klepjes voor de zakken Ze droeg verder goudkleurige laarsjes tot net onder de knie en op haar hoofd een wit hoedje, wat aan een stewardessenhoedje deed denken
Sheila kwam ook de hoek om (uit het niets zoals altijd), die hen er op wees dat ze hun badpak nog niet gescand hadden. Dit waren de meiden totaal vergeten en haastig deden ze wat van hen verlangd werd. De badpakken zaten na enige gewenning best prettig en werkte licht corrigerend en waren van een heel fijn materiaal gemaakt. Het leek wel latex, maar dan ultradun en toch sterk. ‘Meiden, dit is onze hoofdbaadster Desiree, die toezicht houdt op het baden’, zei Sheila, ‘We wachten nog op Kristina, die jullie om de beurten gaat reinigen. Ga maar vast met Desiree naar het eerste bad. Dat is gewoon water zoals in een normaal zwembad en daarna volgen er nog twee baden. Hoe en wat zal Desiree wel uitleggen. Ik zal jullie niet eerder weer zien dan morgenochtend half negen bij de bekende lift’, besloot ze en gaf de meiden een vluchtige zoen op de wang. Toen Sheila weg liep (deze keer als een normaal mens zonder in het niets te verdwijnen), liet Desiree de meiden het bad in gaan. Ze mochten eerst rustig wat rond zwemmen, tot Kristina hen één voor één zou reinigen. Natuurlijk waren ze nog hartstikke nerveus, maar dat ze gewoon konden zwemmen en in bad mochten, was voor een vrouw natuurlijk geen straf.
Na een klein kwartier kwam er een meisje met kort bruin haar naar hen toe.
Ze droeg een zilverkleurig badpak, hoog opgesneden en aan de achterkant leek het een string. Ze leek niet zo heel oud, hooguit twintig, maar ze kwam heel volwassen en ervaren over. Haar helderblauwe ogen straalden intelligentie en plezier uit; niet van iemand die het erg vond gevangen te zitten.
‘Hallo, ik ben Krisitina, jullie baadster. Zal ik Esther en Josje als eerste meenemen?’, stelde ze voor en keek ook naar Desiree, die knikte.
‘Desiree blijft wel bij jullie en zodra ik klaar ben met Esther en Josje haal ik een van jullie op, goed?’ De meiden gingen akkoord en terwijl de tweeling met Kristina meeging, bleven zij achter met Desiree.
‘Ik wil niet brutaal zijn, Desiree, maar hoe weet Kristina dat José ook wel Josje genoemd wordt en jij (of moeten we ‘u’ zeggen?) ons niet baadt?’ vroeg Kirsten. Desiree glimlachte. ‘Je hoeft geen ‘u’ tegen ons te zeggen, maar wel tegen onze meesters en meesteressen als je die ooit al ontmoet. Maar wij weten immers alles van jullie, dus dat wij José Josje noemen is dan ook niet vreemd en we hopen dat het jullie wat meer op je gemak stelt als we wat minder officieel doen. Als zij liever José wordt genoemd, kan ze dat aangeven. Daar doen wij niet moeilijk over en wat het baden betreft: ik ben Hoofdbaadster, wat over het algemeen inhoudt dat ik het personeel moet baden. Dus wanneer Kristina haar wekelijkse bad moet nemen, komt ze bij mij terecht. En dan heb je het dus over een paar honderd meisjes en jonge vrouwen die ik moet baden. Eigenlijk zit mijn dienst er op, maar Sheila vroeg mij of ik nog even toezicht wou houden, terwijl kristina jullie om de beurten baadt.’ Kirsten was erg verbaasd dat er een paar honderd meiden in dezelfde situatie zaten. ‘Zien wij die meiden ooit of blijft iedereen gescheiden van de rest?, wou ze weten. Desiree vond het geen probleem het uit te leggen. ‘Als je eenmaal de basisopleiding, zoals wij dat noemen, hebt voltooid, krijg je meer structuur en vrijheid. Onze meesters en meesteressen zijn echt niet dom en weten dat ontspanning op z’n tijd alleen maar beter is, maar dat houdt niet in dat je naar buiten kunt. Je ziet vanzelf wat we bedoelen, maar dan zul je wel anderen ontmoeten en vriendschappen sluiten. Taal is geen probleem, want via je implantaat wordt alles vertaald, dus je denkt dat iedereen Nederlands spreekt, maar je hersenen worden eigenlijk voor de gek gehouden en je denkt dat je allemaal dezelfde taal spreekt. Technisch kan ik er niets van zeggen, maar als iemand bijvoorbeeld Frans tegen je spreekt, is het zo gewoon voor je, dat je denkt dat het Nederlands is en wie zelf Chinees is, denkt dat de ander goed Chinees spreekt. Heel ingewikkeld, maar welke taal je ook hoort, je merkt niet dat het een andere taal is’, antwoordde Deiree.
Kirsten wou nog vragen hoe zij wist wat ze wou vragen, maar liet het maar zitten, want het antwoord zou toch luiden: ‘we weten alles’.
Het bad
Kristina nam Esther en José mee naar een klein, ondiep bad in een ruimte naast het gewone zwembad en droeg hen op hun badpak uit te trekken. Met tegenzin deden ze wat hen gevraagd werd en stapten het bad in, waar Kristina hun wenkte.Het water in het bad was troebel en rook een beetje muf. ‘Wat zit hier in?’ vroeg José, terwijl ze met haar handen door het water ging. ‘Dat is iets wat heel gezond voor je is’ en toen de meisjes eenmaal in het bad lagen, voegde ze er aan toe: ‘dit is sperma, maar je wordt er niet zwanger van. Het is gefilterde sperma van zowel Aardse mannen als van onze meesters.’
Beide meisjes hadden de neiging weg te lopen, maar ze hadden heus wel door dat zoiets niet geaccepteerd werd, laat staan dat ze enige kans op ontsnappen hadden. ‘Waarom trekken meiden altijd zo’n vies gezicht als ik het uitleg?’, vroeg Kristina verwonderd. Als je met een man naar bed gaat, is sperma blijkbaar wel lekker, maar als het in een bad zit ineens niet meer? Het is goed voor je lichaam en je spieren worden heerlijk soepel.’
Ze liet een een washandje zien, waar van binnen een soort van metalen plaat in zat. ‘Hiermee ga ik jullie met het sperma insmeren en door een chemische reactie die door warmte wordt opgewekt, zal jullie huid de vitaminen uit het sperma absorberen en diezelfde warmte is bevorderlijk voor je spieren. Als je sperma zou drinken, zou het nauwelijks door de huid opgenomen worden, maar via je maag en je darmen weer naar buiten komen. Vandaar dat rechtstreeks op de huid aanbrengen veel efficiënter is.’, legde ze uit.
José liet zich door Kristina wassen, terwijl Esther in een hoek van het bad de massagestralen had ontdekt. Ze had de openingen in de wand van het bad gezien en daar tussenin zat een display. Toen ze probeerde of dat ook wat deed (wat ze niet had verwacht), bleek het de sperma krachtig rond te pompen, waardoor het via de openingen weer naar buiten kwam. Ondanks dat het wel wennen was om in een bad vol sperma te zitten, was het toch wel een prettig en ontspannend gevoel.
Ze keek toe hoe haar zusje door Kristina werd verwend. José genoot zichtbaar, terwijl de slanke handen van Kristina over haar gehele lichaam gingen.
Toen José moest gaan staan, werd ze ook tussen haar benen gewassen. Het bleef niet alleen bij uitwendig wassen, maar Kristina had ook een soort intiem douche, alleen dan van een wat groter en dikker formaat dan ze ooit had gezien. Esther merkte dat ze smachtte om weer met haar zusje te kunnen vrijen. Wat ooit begonnen was als een soort grap na een verloren weddenschap, was uitgelopen tot een heuse liefdesrelatie tussen de beide zusjes. Door hun ervaringen met hun oom hadden ze het vertrouwen in mannen verloren. Ze waren een tweeling en hadden dezelfde smaak en meningen, dus waarom niet elkaars vriendin zijn. Hun vriendinnen hadden wel vermoedens dat ze meer op vrouwen vielen en dat was ook prima, maar niemand wist dat verliefd waren op elkaar.
Nadat ook Esther aan de beurt was geweest, werden ze naar een ander bad gebracht, waar een andere, heldere (of minder troebel) melkachtige vloeistof in zat. Kristina was weggegaan om de andere meisjes te baden en had de tweeling, nadat die hun badpak weer hadden aangetrokken, naar het andere bad gestuurd om ‘na te spoelen’, wat dat ook maar inhield. Ze mochten na het spoelen, maar niet eerder dan de zoemer ging, gaan douchen. Het badpak moesten ze nu eerst weer dragen, om het sperma niet direct weg te spoelen. Hierdoor kon hun lichaam het sperma nog opnemen. De armen en benen waren niet zo belangrijk, dus dat het sperma daar snel afspoelde, was niet erg. En Kristina had gezegd dat door de combinatie van het sperma met het vocht uit dit bad, het effect van de spermabehandeling langer zou duren.
Pas toen de meiden allemaal omgekleed en wel klaar stonden om naar hun kamers te worden gebracht, hoorden ze van Desiree dat het laatste bad gevuld was met vaginaal vocht. Toen ze in het bad zaten, vonden ze het niet onprettig; sterker nog: ze dachten dat het een soort melk was van een of ander buitenaards dier.
‘Maar hoe komen ze daar dan aan, want zoveel vocht scheidt een vrouw toch niet af?’, wou Kirsten weten. Desiree keek even op haar PDA en zag dat er nog wel een paar minuten tijd waren voor wat uitleg. ‘Je weet ondertussen toch al dat de meisjes hier lichamelijk kleine veranderingen ondergaan? Door een combinatie van een speciaal dieet en een stofje, of zoals je wilt een medicijn, wat iedereen toegediend krijgt, word je niet meer ongesteld zijnde bloedverlies uit je baarmoeder, maar wordt alleen het slijm en vocht afgescheiden. Je baarmoeder krimpt iets en je vagina wordt dieper en ook een stuk gevoeliger.
Kijk maar naar mij, zei ze, terwijl ze haar uniform los maakte. Daaronder droeg ze een sexy hoog opgesneden witte latex body. ‘Mijn venusheuvel begint iets eerder dan normaal en is beter geproportioneerd. Je moet wel flink sporten, anders zijn de verhoudingen niet goed en krijg je last van krampen, omdat je huid de veranderingen anders niet aan kan. Van binnen voelt het wat ruwer aan, om meer gevoel te hebben tijdens de seks. Je vagina krijgt als het ware ribbels, waardoor een penis of dildo meer grip heeft. Meer leer je van de week wel tijdens de lessen. Nu moeten jullie rusten. Anouk wacht al op jullie en neemt jullie mee naar je eigen kamers’, besloot ze haar uitleg.
wordt vervolgd...
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
