Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Overige verhalen // Ontvoerd deel 8
Na een tijdje gebaarde Marjon dat ze niet meer kon en gaf aan even te willen wachten om op adem te kunnen komen. ‘Ik had echt nooit verwacht dat ik ooit met jou in bed zou liggen, laat staan dat ik door twee lieve meiden zou worden verwend’, zei ze nadat ze weer wat bijgekomen was. Ze kuste de beide meiden innig en ging op haar knieën voor Kirsten zitten, om haar te kunnen pijpen. De dildo was nog glibberig van het meisjesvocht en voorzichtig nam ze de dildo in haar mond en begon te pijpen. Het smaakte niet vies, al was de dildo natuurlijk geen echte penis.
Kirsten paste zich langzaam maar zeker aan aan het ritme van Marjon en liet de dildo iedere keer wat dieper naar binnen gaan. “Hmpffgrl’, protesteerde Marjon, toen de dildo helemaal in haar keel gleed, waardoor ze begon te kokhalzen.
Kirsten genoot intens van dit spelletje en het was ondertussen meer een vrijpartij tussen geliefden geworden, dan dat het een verplicht ritueel was.
Ze besloot tot het uiterste te gaan en hield Marjon’s hoofd met beide handen vast, terwijl ze de dildo nog net een stukje dieper liet gaan.
Marjon’s makeup was helemaal doorgelopen van het zweet en de tranen van de inspanningen. Ineens duwde ze Kirsten van zich af en draaide zich om.
Lieneke had het wel zien aankomen, hoewel Marjon net niet hoefde over te geven, al scheelde het niets.
‘Sorry, ik liet me teveel gaan, lieverd. Gaat het weer?, vroeg Kirsten bezorgd en omarmde haar vriendin.
Marjon knikte en liet haar hoofd op Kirsten’s schouder rusten. Lieneke vroeg of ze weg moest gaan, maar Kirsten schudde haar hoofd. ‘Misschien was je niet verplicht de hele nacht te blijven, maar het was heerlijk, maar ik weet niet wat Marjon er van denkt’, zei ze. Lieneke omhelsde Marjon ook en die gaf het meisje ook een knuffel. ‘Nee, blijf alsjeblieft. Ik vond het ook geweldig en het zou fijn zijn om je de rest van de nacht bij ons te hebben’, antwoordde Marjon.
Lieneke vond het geweldig dat ze niet weggestuurd werd en beloofde de meiden een uitgebreide massage als daar een keer tijd voor was.
Met die belofte en een paar zoenen, brachten de meiden weer een “sonde” in, zoals Lieneke de tampons noemde en gingen slapen, met de armen om elkaar heen geslagen.
De weken vlogen voorbij en Sheila en Anouk waren uitermate te spreken over de vorderingen. Toen de laatste dag aangebroken was, had Sheila van haar meesteres te horen gekregen dat ze de meisjes niet te ver moest pushen, ondanks dat ze het geweldig deden.
‘We hebben jou voorstel besproken en hoewel we erg sceptisch waren, moeten we toch, wederom, toegeven dat dit groepje zich ontzettend heeft uitgesloofd voor jou. Dat is heel opvallend bij mensen; zodra jullie elkaar aardig vinden, zijn jullie bereid harder te werken om de ander een gunst te verlenen’, zei de meesteres. Ze liet Sheila de grafieken zien van de vorderingen van de meisjes en in hoeverre ze voorliepen op het schema.
‘Je had gevraagd om de meisjes, die jou en Anouk in hun vriendinnengroepje hebben opgenomen, uit te mogen nodigen voor een dagje uit met de meiden en al snap ik het concept niet goed, blijkbaar vinden Aardse mensen het leuk om met een groepje leuke dingen te doen. Ze hebben laten zien dat ze mee willen werken en zich voor jou willen uitsloven, dus dat is positief.
Alleen dat dagje uit..dat moet maar niet’, zei de meesteres.
Sheila was lchtelijk teleurgesteld, maar het was te verwachten. Ze schrok toen haar meesteres een voorstel deed. ‘Deze meisjes hebben zoveel extra uren gemaakt, met ook geweldige resultaten, maar de arme meisjes zijn behoorlijk uitgeput, dus als beloning hebben wij besloten jullie vanaf vanavond al vrij te geven, om zo wat meer tijd met je nieuwe vriendinnen te kunnen besteden.
Jou kennende zal het daarna wel weer keihard werken geblazen worden en we kunnen jou niet missen. Rond alles vandaag af, ga lekker uit eten en ik geloof dat Lieneke ook vriendinnen gemaakt heeft, begreep ik van jou?’, zei ze.
Sheila vertelde dat het verlegen meisje, dat nog maar net achttien was, tijdens het ontbijt uit zichzelf met de “Vroege Vogels” had gesproken en dat het ook tijdens de experimenten boven verwachting goed had geklikt. Toen Lieneke bij Marjon en Kirsten was geweest, hadden alle drie de meisjes meer orgasmes gekregen dan bij eerdere experimenten.
‘Overleg met je vriendinnen wat zij er van vinden en als Lieneke het zelf ook leuk vindt, mag je haar ook wel meenemen, zolang jullie maandagmiddag de meisjes maar op hun werkplek hebben gebracht. Lieneke’s rooster wordt op jouw verzoek aan dat van jou gekoppeld, dus maandagmiddag allemaal baden, lunchen, bij dokter Astrithr langs voor preventief onderzoek naar arbeidsgeschiktheid en dan de werkplekken laten zien’, sprak ze.
Sheila stond perplex. ‘Zolang vrij? De meisjes ook? Dat is heel lief van u, meesteres. Maar maandagavond dan?’, wou Sheila weten, die in haar hoofd een planning probeerde te maken.
‘Wat doen jij en Anouk meestal op maandagavond?’, vroeg de meesteres glimlachend. ‘Eh zwemmen, zoals altijd’, antwoordde Sheila.
‘Precies! Ze hebben intensieve weken achter de rug, dus een paar uurtjes zwemmen zal ze goed doen. En dat geldt ook voor jou, jongedame!’, sprak de meesteres streng. ‘Astrithr vindt dat je teveel taken zelf wilt uitvoeren, maar je bent nu Hoofd Opzichter en moet je assistentes het werk laten doen. Dat is goed voor hun ontwikkeling en we willen geen overspannen Sheila zien. Dus: je hebt een groot risico genomen voor je vriendinnen en de resultaten zijn fantastisch, dus ga met een gerust hart je weekend in, maar laat ik je hier niet in uniform zien, anders laat je ik persoonlijk door Millan ophalen, begrepen?’, lachte de meesteres en wenkte Sheila. ‘Geef me nog een knuffel, ik vind dat zo’n geweldig iets.’
Sheila omhelsde haar meesteres en gaf haar spontaan een kus. ‘Oh het spijt me, ik liet me gaan’, verontschuldigde Sheila zich. Ze had de woorden nauwelijks uitgesproken, of haar meesteres kuste haar ook.
‘Dat was lief van je, dus geen verontschuldigen. En je weet het: ophoepelen!’, lachte de meesteres. Sheila maakte weer een buiging en verliet de ruimte, hoofdschuddend nagekeken door haar meesteres.
Nog beduusd van het gesprek, liep ze de gang op en botste bijna bij Anouk op.
Ze herstelde zich snel en sloeg een arm om Anouk’s middel en samen liepen ze naar de sportzaal waar de meisjes aan het sporten waren.
‘Wat ben jij vrolijk, ben je aan de drugs?’, lachte Anouk, die Sheila ook omarmde. Sheila vertelde dat haar plan was goedgekeurd en dat ze vanaf nu tot maandagmiddag vrij waren. Anouk geloofde er niets van en omdat Sheila haar niet kon overtuigen, liep Anouk naar hun meesters terug. ‘Er is een storing in het systeem, meesteres, want Sheila denkt dat we echt tot maandagmiddag vrij zijn. Ze is ook zo vrolijk, dus wat houdt ze voor mij achter?’, vroeg Anouk.
‘Het enige wat ze achterhoudt, is iets wat ik zelf vergeten ben haar mee te geven’, zei de meesteres terwijl ze een stapeltje goudkleurige enveloppen aan een verbaasde Anouk gaf.
‘Voor alle meisjes in jullie groepje een envelop en ook jij moet voorlopig uit de buurt blijven’, sprak ze streng, zoals ze ook bij Sheila had gedaan.
‘Eh, meesteres, wat heb ik fout gedaan dat ik hier niet meer mag komen?’, vroeg Anouk nerveus, waarop de meesteres glimlachte.
‘De enigste taak die je tot maandagmiddag hebt, is ontspannen met je vriendinnen en Sheila in de gaten houden, want die moet het rustig aan doen.
Ze moet niet overspannen worden nu ze haar oude taken ook op zich wil nemen.’
Ook Anouk verliet het kantoor vrolijk en besloot de meisjes te verrassen. Ze wist alleen dat er een uitnodiging in de enveloppen zat, maar ze hadden een lang weekend voor de boeg, dus Sheila’s geplande meidenavond kon morgen mooi doorgaan, net als het grote feest overmorgen. Anouk wist daar ook van, maar liet natuurlijk niets merken aan Sheila. Ze had alleen niet verwacht het hele weekend vrij te krijgen.
Ze nam Sheila even apart en vroeg haar iedereen naar het kantoor te roepen.
Toen iedereen zat, begon Anouk ze streng toe te spreken. ‘Zoals jullie weten is dit jullie laatste dag en we hebben de resultaten binnen, die ik zo aan jullie overhandig’, sprak ze, terwijl ze met de enveloppen wapperde.
‘Op de meeste punten hebben jullie zeer goed gescoord, maar er is iets waar Sheila en ik overwerk van gaan maken’, en ze keek Sheila aan, die haar lachen nauwelijks in kon houden.
‘Wat is er dan niet goed gegaan?’, vroeg Marjon verontwaardigd. ‘We hebben ons uitgesloofd en zijn bekaf.’Anouk deelde de enveloppen uit en gebaarde dat ze geopend mochten worden. ‘Lees maar voor wat er staat, want wij hebben het nog niet gelezen’, moedigde Sheila de meiden aan en Kirsten las voor:
“Lieve Vroege Vogels,
Jullie hebben bewezen mee te werken aan onze experimenten voor een betere toekomst van beide rassen. Sheila is door jullie opgenomen in jullie vriendinnengroepje en als beloning heeft ze besloten een Meidenavond te organiseren voor jullie.
Jullie gaan vanavond uit eten op onze kosten en jullie gaan morgen met Sheila en Anouk mee de stad in om te shoppen en morgenavond een Meidenavond.
Doe wat je leuk vindt en maandagmiddag worden jullie naar de nieuwe werkplek gebracht. Daarna baden en een lekkere massage voor het slapen gaan.
Tot dinsdag en veel plezier!
Liefs,
Meesteres Rowarya”
Kirsten liet de woorden even bezinken en zag dat de andere meiden haar aankeken. ‘Dit is helemaal geen uitslag van de experimenten!’, riep ze verbaasd. De andere meisjes wouden het zelf ook lezen, voor het geval Kirsten het niet goed had gelezen, maar het klopte precies.
‘Het is echt waar en ik heb een poosje geleden te horen gekregen dat we allemaal vanaf nu tot maandagmiddag vrij zijn. En voor ik het vergeet: wat vinden jullie ervan als Lieneke ook mee uit eten gaat?’, vroeg Sheila, die nog niet wou voorstellen Lieneke voor de meidenavond uit te nodigen, bang dat het verkeerd zou vallen.
Marjon en Kirsten hadden de anderen natuurlijk wel verteld van hun belevenissen met het op het oog zo verlegen meisje en vonden dat ze wel mee mocht. Ook José en Esther vonden het wel gezellig. ‘Als zij geen vriendinnen heeft, dan is dat vanaf nu geregeld, wat jullie?’, vond José en sloeg demonstratief op de tafel, wat Sheila behoorlijk komisch vond. ‘Nou nou, nog even en jullie nemen de boel van ons over!’, lachte ze, terwijl ze de tranen van het lachen wegveegde. ‘Wil jij Lieneke vragen of ze mee wil, Josje?’, vroeg Sheila. ‘Ze zou mij over een kwartier baden, maar dan wordt het te laat, dus neem haar maar mee hiernaar toe.’
José verwachtte dat Anouk mee zou gaan, maar dat was niet nodig volgens Sheila. ‘Het is hier om de hoek, dat weet je toch wel te vinden? Of ben je niet vertrouwd om alleen te gaan en ga je andere meisjes versieren?’, lachte Sheila om de reactie van José. Lieneke was door het dolle heen toen ze hoorde dat ze met meiden uit eten mocht. Terwijl Sheila stiekem een grote tafel bij Millan reserveerde en het favoriete eten van de meiden bestelde, gingen de anderen snel even zwemmen voordat ze zich omkleedden. Het was al vroeg op de avond en om nog uitgebreid kleding uit te kiezen en te passen, zou de halve avond in beslag nemen, dus lag er voor ieder een joggingpak klaar. Niet ouderwets, maar precies op maat gemaakt, als een Italiaans maatpak.
Toen iedereen klaar stond, liepen ze met elkaar naar de lift en gingen ze naar de uitgang van het resort, waar een busje klaarstond.
‘Ik heb het busje van het resort maar geregeld, want het is ondertussen net Zwaan-Kleef-Aan; overal waar ik ga, blijven er meisjes aan me plakken’, plaagde Sheila. ‘Wie weet wat we onderweg nog meer voor leuke meisjes tegenkomen’,
kaatste Anouk de bal terug.
Nadat ze allemaal giechelend een plekje hadden gevonden, tikte Sheila de chauffeuse op haar schouder, als teken dat ze konden vertrekken.
‘Weet je dat het nu zo sneu is voor Heidi, die er nu niet bij kan zijn’, merkte Kirsten halverwege op en ineens maakte het busje een slinger, waarbij ze bijna het bos indoken. Gelukkig ging alles goed en kwamen ze heelhuids aan, waarna Marjon de chauffeuse een uitbrander wou geven voor het rijgedrag.
Deze had haar pet afgedaan en zette de pruik af. ‘Heidi? Wat doe jij hier??’, riep Marjon verbaasd uit. De anderen liepen verbaasd op de chauffeuse af, die inderdaad Heidi bleek te zijn. ‘Ik bestuurde het busje, dus wat denk je wat ik doe’, lachte Heidi. Ze omhelsden en knuffelden elkaar, totdat Anouk zachtjes kuchte. ‘Ahum, moeten jullie niet iemand voorstellen?’, vroeg ze lachend en wees naar Lieneke, die wat verlegen tussen Sheila en Anouk in stond.
‘Lieneke; dit is Heidi, de bedrijfsleidster van het resort – Heidi; dit is Lienke, een nieuwe vriendin van ons’, stelde Kirsten de meiden aan elkaar voor.
‘Leuk je te zien, Lieneke. Geweldig dat je mee mocht; ik heb al wat van Sheila gehoord, dus van harte welkom bij ons vriendinnenclubje!’, zie Heidi.
‘Dank je, het is de eerste keer dat ik zomaar bij een groepje gevraagd word; en dat Sheila en Anouk er ook bij horen is wel heel bijzonder. Ik ben nog nooit door een baas mee uit eten gevraagd’, antwoordde Lieneke.
Sheila keek haar met grote ogen aan. ‘Je baas?? In zeker zin wel, maar we zijn nu sowieso buiten werktijd, dus tot maandagmiddag ben ik een van je vriendinnen!’, zei ze quasi streng.
Druk kletsend liepen ze naar de pizzeria, alwaar ze natuurlijk uitbundig begroet werden door Millan, die hen allemaal even omhelsde.
‘Jullie hebben een perfecte timing, want onze nieuwe ruimte is vanmiddag net opgeleverd!’, zei Millan enthousiast en ging de meiden voor naar een nieuw zaaltje. ‘Ik wist niet dat je ging uitbreiden!’, zei Sheila verbaasd en bewonderde het werk. De oude bakstenen muren waren nadrukkelijk intact gelaten om een warmere sfeer te creëren en de tussenmuur was van nepsteen gemaakt, maar het geheel deed het gezellig oud lijken. Achterin was een kleine bar gemaakt, zodat kleine groepjes persoonlijk bediend konden worden, zonder op een ober te hoeven wachten. De zwarte stoelen met rode zittingen en rode pootuiteinden, staken mooi af tegen het geheel. Trots schoof Millan de stoelen naar achteren en liet de meisjes plaatsnemen. ‘We hebben hard gewerkt om het voor deze week klaar te krijgen en gelukkig was het gistermiddag af. De tafels en stoelen zijn vanmiddag net geleverd, dus precies op tijd om jullie hier als eerst te laten eten. ‘Wist je dan dat we zouden komen?’, vroeg Sheila.
Millan wees naar Heidi. Zij had doorgekregen dat jullie deze week mogelijk zouden komen eten met een groepje, dus heeft ze gevraagd of deze zaal dan klaar was. Daar hebben we met groot genoegen gehoor aan gegeven’, zei Millan. ‘Het drinken is op mijn kosten en de rest zou betaald worden door Sheila’s meesteres, dus neem het er lekker van!’
Hij knipte met zijn vingers en vanuit de aangrenzende zaal kwamen twee serveersters aanlopen. Sheila herkende hen nog wel, want ook deze meisjes hadden onder haar toezicht gestaan.
‘Wat leuk jullie te zien!’, begroette ze de meisjes en stelde hen voor aan het groepje. ‘Dit zijn Audrey en Sabine. Ze zijn twee maanden geleden hier begonnen te werken. Audrey komt uit Engeland en Sabine uit Duitsland en ze waren altijd al een hecht duo, ondanks dat ze elkaar nog niet kenden.
Sabine zat in een weeshuis en werd op haar zestiende in een pleeggezin geplaatst, maar daar kreeg ze nauwelijks te eten, omdat haar pleegvader vaker in de kroeg of het casino zat en de pleegmoeder had een baantje als schoonmaakster en al het geld werd vergokt door die man’, zei Sheila.
‘Sabine is toen gaan zwerven en omdat onze meesters en meesteressen haar signaal al hadden opgepikt en haar in de gaten hielden, hebben ze haar van straat gehaald.’
‘Ik wist eerst ook niet wat me nu overkwam, maar ze waren erg geduldig, omdat ik nog maar zestien was. Toen kon ik daar eerst als kamermeisje werken en kreeg ik privéles, omdat ik mijn school nooit heb kunnen afmaken en ze beloofden me dat ik serveerster kon worden, als ik een horecaopleiding ging doen. Ze wisten dat ik daar altijd al belangstelling voor had en het was het duwtje in de rug wat ik nodig had. Drie maanden geleden heb ik mijn diploma behaald en nu heb ik hier een baan voor twintig uren per week en misschien straks meer, wanneer we meer groepen krijgen’, vertelde Sabine.
Ze had mooi krullend bruin haar tot op haar schouders. Het was de meiden opgevallen dat iedereen die opgevangen werd, mooi glanzend haar had en ook het verhaal van een soepele huid bleek waar te zijn. Al het baden en trainen deed je lichaam goed.
Audrey bleek opgevangen te zijn omdat ze zelfmoordplannen had, omdat haar vriendje haar uit wou lenen aan zijn vrienden en toen ze wat voor een meisje voelde, wou die er niets van weten. ‘Ik dacht dat ik haar kon vertrouwen, maar ze vertelde het aan mijn, toen nog, vriendje en die heeft me met een glas geslagen. Gelukkig kon ik wegkomen en heb ik bij familie ondergedoken gezeten. Dat werd me ook te veel, ondanks dat ik daar geen problemen had, maar het vloog me aan en ik sprong van een brug af. Toen ik bijkwam, stond Anouk bij me en voor de rest is het precies zo gegaan als bij jullie’, vertelde Audrey. De meiden waren onder de indruk en vonden dat ze het zelf minder erg hadden gehad.
‘Maar het gaat prima met ons, dus geen reden om over ons in te zitten. Neem wat te drinken en dan komen we zo de pizza’s brengen’, besloot ze het verhaal.
Al snel werd er druk gekletst over de belevenissen en de wijn smaakte prima.
Sheila had gezegd dat het geen probleem was om wijn te drinken, als ze maar genoeg aten. Ze waren vrij, dus mochten ook wel drinken en Marjon was al niet meer verslaafd toen ze uit Nederland vertrokken, dus niets hield hun tegen.
Audrey en Sabine kwamen al snel terug met ieders favoriete pizza. Alleen Marjon had een macaronischotel, tot haar eigen verbazing, want ze had een eigen variant, met niet alleen diverse soorten kaas en tomaten, maar ook met kip. ‘Hoe wisten jullie wat ik lekker vind??’, vroeg Marjon verbaasd aan Audrey.
‘Je weet toch dat jullie voorkeuren op welk gebied dan ook allang bekend zijn? Wij hebben doorgekregen wat jullie favoriete gerechten zijn en dat krijgen jullie dan ook, ongeacht de prijs of moeite..’, antwoordde deze.
Ook de anderen stonden op het punt te vragen hoe ze wisten wat zij wouden bestellen, maar Marjon was hen al voor. ‘Maar als we nou wat anders zouden willen?’, vroeg Esther voorzichtig.
Audrey antwoordde dat ze alles konden krijgen wat ze maar lekker vonden. ‘Mocht je echt geen zin hebben in wat je gekregen hebt, dan krijg je gewoon wat je wel lekker vindt en eten wij het andere op.’
Esther had niets te klagen en de anderen evenmin, want het was al een hele tijd geleden dat ze dit hadden gegeten. Toen ze een paar maanden geleden hier aankwamen, hadden ze het bij een eenvoudige pizza gehouden, maar dit was echt hun meest favoriete gerecht en ze lieten het zich goed smaken.
Af en toe kwam Millan langs om te vragen of alles naar wens was en of ze nog wat meer wouden hebben, maar de meiden zaten al vol.
‘Neem de tijd, want jullie moeten ons ijs proeven!’, zei Millan. ‘Jullie hebben een lang weekend, dus al zitten jullie hier morgen nog; ik vind het prima. Jullie zijn mijn eregasten’ en hij knipoogde even naar Heidi.
‘Millan vindt het prachtig als er weer nieuwe gezichten zijn, dan kan hij weer opscheppen over zijn kookkkunsten’, lachte Heidi.
Het was al na middernacht toen ze moe maar voldaan weer in het busje stapten. ‘Hè hè’, zuchtte José. ‘Ik kan niet meer en ben bekaf’.
Esther sloeg haar armen om haar zusje heen. ‘Ik ook, maar des te beter zullen we slapen’, zei ze en kroop tegen José aan.
Toen ze weer bij het resort waren aangekomen, merkten ze dat Lieneke al in slaap was gevallen. ‘Zullen we haar hier laten?’, stelde Esther giechelend voor.
Ondanks dat de anderen de humor er wel van in zagen, vonden ze het beter van niet. ‘Ze heeft aardig wijn gedronken, dus ik vermoed dat ze behoorlijk aangeschoten is. We brengen haar wel naar haar kamer, dan vat ze ook geen kou’, zei José. ‘Hoeft niet’, zei Marjon. ‘Ze kan wel bij ons slapen, als Kirsten het goed vindt. Wij slapen allemaal met een ander en zij niet, dus waarom niet bij ons?’, stelde ze voor. Tamra en Sheila overlegden fluisterend met elkaar. ‘Nee, komt niets van in’, begon Sheila. ‘Wat we wèl gaan doen, is dat jullie allemaal bij ons komen slapen!’ De meiden keken even verbaasd. ‘Je bedoelt bij jou en Anouk slapen? Mag dat van jullie meesteres?’, vroeg Kirsten. ‘Vraag het haar anders zelf’, lachte Sheila. Dat vond Kirsten ook weer niet nodig en ze gingen allemaal akkoord met dat voorstel. Heidi was even bang dat zij alleen zou moeten slapen, maar ook zij mocht mee. ‘Wat denk je, dat wij jou buiten sluiten?’, vroeg Esther bezorgd. ‘Nou ja, ik maak niet officieel meer deel uit van de opvang en ik wil me ook niet opdringen..’, antwoordde Heidi.
Esther gaf haar een dikke zoen en zei dat ze daar niets meer van wou horen, want ze was nog altijd onderdeel van het vriendinnengroepje.
Toen ze Anouk naar de kamer volgden, regelde Sheila een paar matrassen voor de andere meiden. De meiden waren verrast waren door de ruimte. Ze hadden een gewone kamer verwacht, maar dit was een suite!
‘Ja, ja’, lachte Sheila, ‘zo slecht heeft een Hoofdopzichter het niet. En ik had wel bedden kunnen bestellen, maar de lol van zo’n avond is toch het rommelige geheel van slapen op de grond, vind ik’, zei Sheila toen ze weer terug was.
‘Bedden regelen? Waar haal je die vandaan en dat midden in de nacht?’, vroeg José verbaasd. ‘In zeker zin is alles te krijgen. We hebben hier zoveel op voorraad en anders is het zo gemaakt. De 3D printers die jullie kennen zijn nog maar het begin van de mogelijkheden’, legde Sheila uit. ‘Wat je wel in Science-Fiction films ziet, is hier werkelijkheid.
Als je de moleculaire structuur van een object weet, kun je dat zo namaken.’
Dat wouden de meiden wel eens zien, maar Sheila moest hun enthousiasme temperen. ‘Misschien dat het er ooit wel van komt, maar nu nog niet. Eerst inwerken en dan stukje bij beetje krijgen jullie wel meer te zien. Er is zoveel dat jullie verstand te boven gaat, dus komt tijd, komt raad!’, zei ze.
De meiden kleedden zich uit en hielden alleen hun slipje aan. Toen de matrassen en dekbedden gebracht waren, zochten ze allemaal weer een plekje en kletsten ze nog even over van alles en nog wat. Sheila wou voornamelijk weten hoe de wereld er buiten nu uitzag, want ze kwam zelf niet veel verder dan het dorp. ‘Goh, wat is er dan veel veranderd.. Maar morgen gaan we shoppen in de stad, dus dan kan ik de schade weer wat inhalen’, mompelde Sheila, die na alle uitleg ook slaperig werd.
wordt vervolgd...
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
